Art 17
Oorsuizen - Tinnitus
RUBRIEK: Kwalen-Karma-Healing    Geplaatst op 25 maart 2023

Men spreekt over gesuis, maar mensen die last hebben van deze aandoening, om-schrijven het ook als geruis, gesis, gepiep, gedruis, gezoem, gefluit, gebrom, getin-geltangel, ....... Tinnitus komt van het Latijnse "tinnire" wat rinkelen betekent. In de Oudheid bestonder er weliswaar nog geen telefoons, maar vaak heeft het dus weg van een telefoon in de verte die plots afgaat, of van een hoge pieptoon die uit het niets komt aanzetten. Alhoewel frekwentie en tijdsduur van de symptomen van per-soon tot persoon kunnen verschillen, lijden de meeste patiënten er zwaar onder. Het oorsuizen is als een ongewenste gast die ten alle tijde kan komen binnenvallen, en de normale gang van zaken belemmert, hypotikeert of zelfs verhindert.

Eén ding is zeker: het geluid komt NIET van buiten. Of anders gezegd: het oor re-gistreert GEEN echte geluiden in de buitenwereld, om de eenvoudige reden dat die niet bestaan, noch met toestellen kunnen gemeten worden. Het zit dus "in het hoofd", tot grote frustratie van hen die onder deze aandoening te lijden hadden-hebben; lange tijd heeft men deze symptomen niet ernstig genomen, of vondt men dat de pijn en ongemakken ervan "ingebeeld" waren. Maar thans hebben zoveel mensen er in mindere of meerdere mate last van, dat men het oorsuizen voor waar en echt moet nemen.

De allopathie zou echter de allopathie niet zijn, als ze zowel de oorzaak als de oplos-sing in het stoffelijke/lichamelijke niet zou blijven zoeken. WAT veroorzaakt er dat gesuis? De conventionele geneeskunde gaat er immers vanuit dat de oorzaak bij meer dan de helft van de tinnitus-patiënten moet worden gezocht in .....LAWAAI. Er is in ons modern en gemechaniseerd leven zoveel lawaai allerhande aanwezig, dat er sprake kan zijn van schade aan het gehoororgaan. Het is geweten dat wie bij een rockconcert te dicht bij de geluidsboxen gaat staan, devolgende dag last kan hebben van hoofdpijn en een pieptoon in zijn kop. En het is een feit dat heel wat rock-muzi-kanten door hun professionele en dagelijkse blootstelling aan teveel decibels, een verminderd hoorvermogen of zelfs het begin van doofheid kunnen hebben.

Wanneer men niets kan vinden in het oor als dusdanig, gaat men hersenscans ne-men: als het "in de kop zit" komt het niet als dusdanig van de waarneming van het oor, maar van de interprtatie van het geluidsignaal door de hersenen. Bepaalde ge-hoor-zeuwcellen kunnen (alweer) "beschadigd" zijn, en rapporteren dan verkeerde signalen aan het gehoorcentrum van de hersenen. Men voegt bij zware tinnitus dan een toestelletje aan het gehoorapparaat dat lage tonen produceert, die het tinnitus-geruis maskeren (zie foto hieronder).

De hamvraag blijft natuurlijk: KUNNEN zenuwcellen -blijvend !- "beschadigd" wor-den door invloed van buitenaf? Door ziekteprocessen met aftakeling wel (denk aan Alzheimer, MS); maar het zeuwnetwerk van neuronen is echter het meest "levende" en zichzelf regenererend weefsel. Iedere dag sterven er miljoenen neuronen af. Maar iedere dag worden er ook nieuwe hersencellen gevormd; men noemt dat neurogene-se. En neuroplasticiteit is dan weer het kontinu proces in het brein, waarbij nieuwe schakels en verbindingen tussen neuronen worden gemaakt, naarmate er oudere verdwijnen. De voorstelling van "beschadigde zenuwen" -nochtans een veelgebruikt "argument"- klopt dus niet.

Er is wél sprake van zenuwspanning: bij vrijwel alle patiënten bestaat er een sa-menhang met onverwerkte stress. Ik leg dit uit: wanneer er onnodige DRUK van buitenaf wordt uitgeoefend -en dit kan in allerlei vormen gebeuren, gaande van het stellen van overdreven eisen of verwachtingspatronen waaraan men moet voldoen, over prestaties die men tegen een bepaalde deadline moet leveren, tot en met de ar-bitraire dreiging van ontslag of mislukking- dan kan men daarop reageren met het ongeoorloofde daarvan aan de kaak te stellen. Men gaat daar tegenin door vanuit zijn binnenwereld te protesteren en uit te komen voor wat men daarvan vindt, en houdt daardoor de druk van zich af. Men kan natuurlijk ook gewoon toegeven aan de druk, maar gaat dan tegenin zijn eigen overtuiging: men slikt zijn mening in, houdt zijn standpunt voor zich, en ondergaat gelaten de stress. In het eerste geval reageert men zich af in die buitenwereld (yang=expressie), wat voor allerhande bot-singen en frikties kan zorgen: men zet de stress om in agressie die naar buiten toe ge-richt is. In het tweede geval komt de stress BINNEN in zijn systeem (yin=opnemend) en wordt omgezet in een agressie die naar BINNEN gericht is: de strijd wordt niet in de buitenwereld uitgevochten, maar in zijn binnenwereld.

Het autonome zenuwstelsel bestaat uit een aktiverend, versnellend (yang) deel -de sympathicus- en een kalmerend, vertragend (yin) deel -de parasympathicus-. Wan-neer de spanningen niet worden opgelost door aktie/strijd IN de buitenwereld te voe -ren, dan worden zij naar binnen opgeslagen. Een zekere zenuwspanning is no-dig om tot prestaties te kunnen komen (denk aan een examen, een optreden, .....), maar wanneer die niet gevolgd wordt door een ontspanning, dan blijft er steeds een stuwing achter. Zo ontstaat bijvoorbeeld een verhoogde bloeddruk, omdat het electries potentiaal te hoog oploopt, en op die manier IN het lichaam zijn uit-weg zoekt. Het heet dan dat de persoon "gestresseerd" is, en vaak wijst hij de omstandig-heden in de buitenwereld als schuldige daarvan aan. Maar in wezen reageert de per-soon te zenuwachtig op een probleem, en legt hij teveel de nadruk op het versto-rend aspekt ervan als een soort "projektie" naar binnen toe. Op dezelfde manier er-vaart de tinnitus-patiënt het verstorend effekt van het oorsuizen, terwijl het naar analogie een uitlaatklep is om de opgehoopte spanning te ventileren. Oorsuizen is een chronies verschijnsel, te vergelijken met de uitlaatklep van een stoomketel: het teveel wordt geleidelijk losgelaten. Niet in één keer, want dan zou men een kortslui-ting krijgen, zoals dat bij bvb epilepsie het geval is.

Vanuit de dynamiek die aan de basis ligt van het oorsuizen, moet de tinnitus-patiënt dus zorg dragen voor:
1/voldoende ONT-spanning: zijn aktiviteiten plannen en doseren; niet teveel hooi op zijn vork nemen; niet teveel willen doen; tijdig rustpauzes en time-out's inlassen; op geregelde tijden eten; op tijd en voldoende slapen; 's avonds geen zware problemen meer behandelen; ..... Als de parasympaticus onvoldoende zijn werk kan doen, dit een handje helpen. Acupunctuur kan voor een betere ontlading daarvan zorgen. Maar men kan zelf voor voldoende ontlading zorgen door voor voldoende aarding te zorgen: waar het kan op kousen of in de zomer blootvoets lopen; geen kooien van Faraday maken (slapen op grond en zeker geen metalen beddebak); geen gsm's en laptops in de slaapkamer; handen in kontakt met de aarde (tuinieren); electriese ap-paraten in huis limiteren.
2/de sympaticus niet nodeloos te stimuleren: door er een rustig tempo op na te hou -den; zijn tijd te nemen om iets aan te pakken; haast en opgejaagdheid te vermijden; geduld te betonen en niet direkt resultaat te willen; geen fasen van een natuurlijk proces proberen over te slaan, maar stap voor stap aan te pakken; zijn tijd goed te beheren, ipv achter de feiten aan te hollen. Samengevat: minder prikkels en meer rust toelaten.
3/misschien het moeilijkste punt: zijn leven ANDERS beginnen te organiseren, zoda-nig dat dit minder choaties en stresserend wordt. Orde op zaken brengen, ipv de buitenwereld (het lawaai, de stress, de problemen, ....) "verantwoordelijk" te stellen voor die stress. Het houdt ook in van keuzes te maken die zijn leven vereenvoudigen en overzichtelijker maken. Overbodige of zinledig geworden aktiviteiten loslaten; van uitgeleefde relaties afscheid nemen. Gesprekken en fases afsluiten.

En nu een al even moeilijk punt aansnijden: ik ontken zeker niet dat oorsuizen een hinderlijk en vervelend symptoom is -niet in het minst omdat ik er zelf bij momenten last van heb- , maar zoals dat het geval is bij ALLE kwalen, is het belangrijkste om te begrijpen WAT het symptoom ons te "vertellen" heeft. Simpelweg er "vanaf" willen geraken vanwege de last is geen optie, want eigen aan alle symptomen vertonen ook oorsuizen de tendens tot escalatie wanneer men hen probeert te elemineren. HOE? Wel, bij bvb bij reuma is het geweten, dat de reumatiese pijnen en symptomen erger worden wanneer men stil zit, en minder erg zijn wanneer en zolang men in beweging is. Net zo bij tinnitus: vaak hoort men het gesuis erger wanneer men stil zit, en min-der wanneer er meer lawaai en drukte rondom zich aanwezig zijn. Het kan daarom zijn dat men precies die rust en stilte daarom uit de weg gaat, terwijl het nochtans de noodzakelijke voorwaarde is om aan introspektie te doen en te achterhalen WAAR-OM men oorsuizen "heeft".

Om te begrijpen waarom men oorsuizen "krijgt", moet men zich derhalve bewust worden over HOE men met spanningen omspringt, en wat men doet/kan doen om ze niet te laten aangroeien. Niet om ze te vermijden, want dan gaat men eigenlijk op de vlucht voor het signaal; er zijn 3 primaire houdingen om op "gevaar" of "last" te rea-geren: fight, flight en freeze. Zich verlamd voelen in zijn doen en laten door oorsui-zen, is geen optie. Dus blijft de optie van aanpakken over.

Dus geen paniek wanneer je opnieuw die vervelende pieptoon of dat hinderlijk gesuis in je oren krijgt: het is een signaal om je aktiviteit(en) te onder-breken, en even stil te gaan staan bij wat je lichaam je wil duidelijk maken. Je kan wat gaan wandelen of wat gaan uitwaaien en je gedachten gaan verzetten als je gepreoccupeerd bent ge-raakt door een bepaald probleem. Je kan iets anders gaan doen dat minder concen-tratie en aandacht vraagt, als je opgeslorpt dreigt te geraken door een bepaalde akti-viteit. Want de initiële boodschap van het oorsuizen is : "Stop ermee, want het is ge-noeg. De maat is vol." WAT moet onderbroken worden is meestal duidelijk; maar WAAROM, is een andere zaak. De specifieke samenhang heeft immers betrekking op JOUW leven en levensverhaal, en dit kan ik hier niet gaan uitvouwen, noch allemaal beginnen op te sommen.

Samengevat komt het hier op neer: wanneer thuis de deurbel gaat of de telefoon be-gint te rinkelen, ga je die toch ook niet negeren of a priori vervelend vinden. Dus wanneer je oor begint te rinkelen, moet je dit net zo niet proberen te negeren, of van de schrik beginnen in elkaar te krimpen. Als bij mij plots "de piep" in de oren komt, reageer ik met "Allo kosmos, hier met Rudy. Wat is de boodschap?". Het ge-brom in de oren zijn immers de verinnerlijkte gesprekken die je zou moeten voeren, maar nog niet hebt gevoerd, of niet "kan" voeren, of niet wil voeren. Simpele reme-die: VOER ze in de realiteit! Het gesuis in de oren zijn net zozeer de innerlijke dialo-gen die zich in je geest afspelen. Ook hier geldt: voer ze, maar zie dan vooral dat ze tot een besluit, een konklusie of een inzicht komen. Met circelredeneringen die blij-ven rondtollen in je kop en voedsel zijn voor de carousel in je oren, ben je echt niet gediend. Denken is geen piekeren. De boodschap kan net zo goed op iets lichamelijks slaan: je oren kunnen suizen omdat je het koud hebt, je nieren protesteren omdat je lichaam water nodig heeft, je lever het lastig heeft en je energie tekort hebt. Verwarm je, of drink, of eet wat druiven of drink een cola. Wat je ook nodig hebt, DOE het. En "schiet" niet op je oren: zij zijn slechts de boodschappers. Leer te luisteren(!!) naar wat je oren als boodschappen brengen.