Art 16
Oogmigraine
RUBRIEK: Kwalen-Karma-Healing    Geplaatst op 1 maart 2022

De eerste keer dat ik het verschijnsel "kreeg" was zo'n 13 jaar geleden. Ik zat in de ze-tel naar de televisie te kijken, toen ik plots een storing in mijn zicht kreeg: eerst ver-scheen er een flikkerende streepje met scherpe tanden in mijn gezichtsveld. (zie foto 1). Deze streep werd stilaan groter, en kromde zich langzamerhand tot een boog, ter-wijl IN de anomalie het licht werd gebroken in de kleuren van de regenboog (foto 2). Ook wanneer ik mijn ogen dicht deed, bleef ik het vreemde lichtverschijnsel "zien". Naarmate het groter werd, nam het ook een groter gedeelte van mijn gezichtsveld in beslag. Ik weet niet wat het vermoeiendst was: de veranderende kaleidoskoop van flikkerend licht, of de wazige blur aan de keerzijde ervan (foto 3). Omdat ik niet wist wat mij precies overkwam, geraakte ik licht in paniek: "Er is iets aan mijn zicht! Ik heb iets aan mijn ogen!". Ik liep buiten om een wandeling te maken om tot rust te komen, maar ik maakte mij grote zorgen omdat ik dacht dat ik blind aan het worden was, of zoiets.

Langzamerhand verschoof de "lichtgevende golf" naar de periferie van mijn gezichts-veld, tot het -het betrof mijn rechteroog; op de foto's integendeel het linkeroog- heel de rand van mijn rechtergezichtsveld had ingenomen. Ik snapte dat het overging, toen de flikkering verdween, en alleen een wazige randzone aan de rechterkant aan-hield. En daarna brak het uit elkaar in stukjes. Het hele proces had zo'n 20 minuten geduurd (foto 4).

Toen ik dit incident kon duiden, en het van voorbijgaande aard bleek te zijn, ver-dween de paniek om het fenomeen, en nam mijn onderzoekende geest het over. Ik probeerde te achterhalen wat de oorzaak ervan kon geweest zijn. Ik was die avond vrij lang in dezelfde houding blijven zitten, met mijn achterhoofd aangedrukt tegen de zetel. Maar dit bleek niet de enige trigger te zijn: vandan af kreeg ik het jaarlijks zo'n 2 tot 3 keer, en niet steeds bleek er een fysieke spanning aan de basis van te lig-gen. Het kon optreden wanneer ik te lang aan mijn pc-scherm had gewerkt, maar ook wanneer ik mentaal vermoeid was. En ook wanneer ik gewoon gespannen had gelopen of wanneer ik mij niet echt lekker voelde in een situatie. Het feit dat ik aan één oog katarakt had -wat pas later echt tot uiting kwam- vermoeide mijn gezichts-waarneming uiteraard ook.

In de allopatiese geneeskunde wordt oogmigraine doorgaans als een onderdeel of een voorbode van een migraine-aanval beschouwd. Oogmigraine wordt daarom ook wel migraine met aura genoemd, omdat mensen erdoor soms "vreemde vormen en kleuren zien". Vreemde kleuren en vormen? Bijlange niet: er is telkens sprake van hetzelfde, wederkerend patroon dat bij iedereen ongeveer op dezelfde manier ver-schijnt en evolueert. Ik was daarom opgelucht dat ik op het Net ook die "reconstruc-ties" van anderen kon terugvinden, want de herkenning was direkt: "Aha, bij mij is het precies hetzelfde!". Alleen de tijd dat het duurt kan variëren van 20 tot 30 minu-ten. En ik acht mezelf gelukkig dat er bij mij nagenoeg GEEN migraine aan de pas komt: niet vooraf, niet tijdens, en niet achteraf. Alleen blijft het incident nogal "on-konfortabel" en bevreemdend door zijn plots en ongevraagd verschijnen. Men is even "van de wereld", als het ware opgesloten in een dancing met vreemde lichteffecten.

Traditioneel worden ook deze zaken afgeraden en aangeraden die bij migraine als adviezen worden gegeven: minder cafeïne nuttigen, roken en alcohol vermijden, vol-doende drinken, geregeld eten (gemiste maaltijden en uitdroging zijn bekende trig-gers van migraine), magnesium toedienen, zout toedienen, voldoende slaap, vol-doende beweging, voldoende ontspanning.

Tegelijk wordt erkend dat epilepsie en migraine verwante aandoeningen zijn: ze worden beide gekenmerkt door aanvallen die "de normale hersenfunktie verstoren". Zoals steeds gaat men dan verder op zoek naar stoffelijke oorzaken: oculaire of oftal-miese migraine wordt in verband gebracht met veranderingen in de bloedstroom in de hersenen. En die kan getriggerd worden door hormonale veranderingen (oes-trogeen--> vandaar meer migraine bij vrouwen), chemicaliën in voedsel, medicijnen, harde oculaire belagingen zoals knipperende lichten of lang naar een scherm turen, ..........

Dat kan allemaal best zijn, maar als deze gezichtsstoornissen neurologiese stoor-nissen zijn die zich manifesteren in de hersencotex en daar vanuit het oculair cen-trum op het achterhoofd (!) uitdeinen, dan is er in de eerste plaats sprake van een kortsluiting in het elektro-magneties veld van het neuronen-netwerk in de hersenen. Bij epilepsie valt de gehele stroom uit, en verliest men het bewustzijn; bij een aura-stoornis beperkt het zich tot de zone van het gezichtscentrum. Een "panne" die moet hersteld worden door het netwerk te her-kalibreren, en de tijd duurt om de anomalie door het hele netwerk te laten passeren.

Men kan het niet over het zicht hebben, zonder er de zesde chakra bij te betrek-ken. De vortex van een chakra is een kurkentrekker die zowel naar buiten als naar binnen kan bewegen. Bij de beweging naar binnen toe, domineert de opname van wat men in de buitenwereld waarneemt: er stroomt een beelden-film met waarne-mingen het brein binnen, die moeten geduid en geïnterpreteerd worden. Aldus wor-den die beelden percepties die informatie over deze buitenwereld geven: "nieuwe" beelden worden verkend, en "oude" beelden worden herkend, en beiden worden als kennis opgeslagen in het geheugen.

Normaliter verloopt dit op een rustig en overzienbaar(!) tempo, maar in deze "mo-derne" tijden is er eerder sprake van een beelden-storm: de input van data is zo enorm, en het tempo waarop dit gebeurt is zo hecties, dat het bewustzijn niet kan volgen wat er allemaal op het scherm van deze zesde chakra verschijnt. Dat is het verschil tussen kijken en zien: terwijl kijken het gewoon registreren is van wat er in de black box van de hersenen binnenkomt, is zien een bewustzijnsakt die aan-dacht geeft aan wat het "als beeldmateriaal binnen krijgt". Het bewustzijn is als een filmregisseur die de opnames bekijkt, en beslist welke stukken interessant genoeg zijn om te behouden, en welke gewoon onbelangrijk zijn en geen verdere aandacht meer behoeven.

Bij de beweging van de zesde chakra naar BUITEN toe, is er dus sprake van een uit-gaande projektie van "verwerkte" beelden: de zesde chakra is niet alleen een video-recorder die beelden opneemt, maar ook een filmapparaat dat beelden projekteert op het scherm van ons bewustzijn. Door onze waarnemingen brengen we bij onszelf de omgeving binnen, maar tegelijk drukken we onszelf ook in de omgeving UIT. Van-daar de beweringen dat "men in de ogen de ziel kan zien" en dat een mens "alleen ziet wat hij wil zien". Zien is niet louter het mechanisme van de ogen als lenzen en de hersenen als zwarte doos die lichtbeelden weergeven, maar vooral een bewustzijns-proces met emotionele, mentale en spirituele gelaagdheden en implikaties. Tussen de twee extremen -het stoffelijk zintuig van de rationele wetenschap, en het spiri-tueel zienerschap van de religie- ligt de realiteit van het zien. Het gaat niet zo ver dat de "mens zijn eigen realiteit zou scheppen", zoals soms in de New Age wordt voorge-steld, want er bestaat desondanks alles nog steeds een "objectieve" en tastbare we-reld van het hier en nu waarin een mens moet leven.

Maar goed, ik moest dit alles verduidelijken, om uit te leggen WAAR het verkeerd kan lopen. Zoals steeds: wanneer de OPNAME groter is dan de verwerkingscapaci-teit, dan kan er een kortsluiting ontstaan. Het bewustzijn van een mens kan die fenomenale stroom van beelden die op allerhande manieren en via allerhande kana-len worden opgedrongen niet meer volgen. En hij kan zijn aandacht niet meer focus-sen wanneer die om de 5 minuten onderbroken wordt door reclameboodschappen, telefoonberichten, Facebook-aankondigingen of YouTube-filmpjes. Schrwitschzzz! Zijn bewustzijn slaat tilt. Er is geen sprake van een hartinfarct of een herseninfarct, maar van een gezichts-infarct. Dat gelukkig maar zo lang duurt tot de "bedrading" zich opnieuw heeft hersteld.