Art 10
Ayahuasca, de halucinogene liaan Deel 2
RUBRIEK: Kruiden    Geplaatst op 1 juni 2015

Nu de hetze en de sensatie rond de Ayahuasca wat is weggeëbd, kan ik ook ophouden van "plankgas TEGEN" te geven, als de noodzakelijke poging om het onderwerp in een zekere balans te houden. Ik hou er sowieso niet van van stoffelijke hulpmiddelen "een almachtige invloed" toe te kennen; dit is niet wenselijk, en dit is ook niet realisties. Bewustzijn ......gebracht door een MIDDEL, is immer juist iets waar ik NIET van hou, noch in de negatieve zin (wanneer psychiatriese patienten worden gesedeteerd met chemiese middelen), noch in de positieve zin. Als geneesmiddelen brengen kruiden onds kontakt met onze pychosomatiek -de relatie tussen lichaam en geest- om ons de weg te TONEN, langswaar we onszelf op beide fronten TERUG IN BALANS KUNNEN BRENGEN. Dat is het "geheim" van de werking van geneeskruiden: ze werken en hebben een healende invloed, maar tegelijk "werken ze ook NIET". Ik leg dit laatste even uit: ze geven ons lichaam en geest weliswaar een energetiese IMPULS, maar het zijn WIJ ZELF die deze "aktie" dan ook moeten uitvoeren. In de praktijk van het leven moeten we daarvoor openstaan, en het proces begeleiden in de gewenste richting. Doen we dit NIET, dan wordt er niet echt "iets in gang gezet binnenin ons". Vergelijk het met hetvolgend beeld: wanneer je je deur voor iemand letterlijk en figuurlijk gesloten houdt, dan kun je ook niet kommunikeren met deze persoon. Elk geneeskruid zet derhalve een kommunikatie-proces in gang. De uiteinde-lijke healing vindt plaats, wanneer dat gesprek met een inzicht wordt afgesloten: de boodschap van het kruid wordt begrepen, en "vertaald" naar een verandering binnen de houding van de persoon. Is die openheid en deze kommunikatie er NIET, dan kan men LITERS kruidenthee slurpen, zonder dat dit enig blijvend effekt zal resorteren. Net zoals de boodschap "het ene oor binnen gaat, en het andere oog weer buiten gaat", zal de "stof" het lichaam binnen komen en zonder meer weer even snel verlaten. Niemand zal nog wakker liggen van de "boodschap" die een simpele brandnetel bijvoorbeeld zal geven: laat je niet zo gaan, maar weer je een beetje beter; verman je en toon wat je waard bent. Ons lichaam en onze geest krijgen dan de impuls die ze behoeven, wanneer we brandnetel tot ons nemen.

Totaal anders ligt dit natuurlijk met toxiese planten, die hallucinogene kruiden steeds zijn. Het spuwen bij de inname van Ayahuasca is een "vergiftigingsverschijsel" en het lichaam reageert met het verwijderen van de plant die dit veroorzaakt. De NORMALE lichamelijke reaktie bij braken of spuwen zal zijn: gewoon water of zo drinken, maar zeker NIET dezelfde "boosdoener" met NOG eens een portie toedienen. Dit wijst op een zekere geforceerdheid: men WIL een bepaald effekt meemaken. Ik ken eigenlijk niemand die hetzelfde zou willen, om er bijvoorbeeld een ANDER motief mee te bekomen. Tweede probleem: de Ayahuasca komt uit de wouden van Zuid-Amerika en wij Westerlingen spreken deze "taal" niet echt. Het zal dus sowieso moeilijk zijn om de boodschap van de Ayahuasca te begrijpen. Ik werd daaraan verleden maand herinnerd tijdens mijn reis in China: het feit dat ik geen Chinees sprak, en de meeste Chinezen geen Engels, was niet bepaald bevorderlijk voor een goede kommunikatie. Akkoord, ik kon gebruik maken van de internationale lichaamstaal en van de universele "taal" van de empathie en telepathie, maar wat moet men beginnen met erva-ringen die men niét kan duiden in zijn eigen interne "interpretatie-taal"? Een bewustwor-dingsproces ZONDER taal of denken? Dat kan, maar de DUIDING daarvan is dan verdomd moeilijk: het gevaar van er te MENEN of te WENSEN dingen in te zien, die er niét zijn, is niet denkbeeldig, als ik mij zo mag uitdrukken. Of hoe het DENKEN dan tereug in gallop komt, omdat we het nodig hebben om onze ervaringen te kunnen plaatsen.

Maar goed: WAT heeft de Ayahuasca ons dan te vertellen? de Ayahuasca wordt in zijn thuis-land de "vine of the dead" genoemd. De bedoeling van het oorspronkelijk Ayahuasca-ritueel was dus: in kontakt komen met diegenen die niet meer "hier" zijn, maar in de geesteswereld "leven". Dus het gaat hem vooral om boodschappen te krijgen van "mensen" aan "gene zijde": Ayahuasca is "the vine of the communication with the death. In veel van de schilderijen gemaakt door autochtonen, waarmee ze hun visioenen door Ayahuasca proberen weer te geven, zien we dit gegeven onmiskenbaar en expleciet uitgebeeld (zie schilderijen hieronder). Voor men er dus gesprekken met "engelen, bodhisattva's of avatars van maakt, moet men zich bewust zijn van deze realiteit. De scheiding tussen leven en dood bestaat, omdat het twee verschillende "werelden" zijn, maar is tegelijk kompleet arbitrair. Het eerste wat psychotrope middelen doen, is deze arbitraire scheiding opheffen: door de inname van Ayahuasca kan met met "de doden" praten zoals men met de levenden praat. Bijzonder is dat niet: in onze dromen doen we dit ook, wanneer sjamanen uittreden doen ze dit ook, en bij heel wat psychiatriese patiënten is deze scheiding op de één of andere manier opgeheven, zodat ze verloren door beide werelden zwerven.
Leven EN dood dus, omdat het "leven" niet eindigt met de dood, en BEIDEN steeds samen-gaan. Maar waarom zou me de Ayahuasca de "vine of life" moeten noemen, wanneer het volstaat wanneer men gesprekken wil voeren met de levenden, van die gewoon in real time te maken. Daarvoor heeft men de Ayahuasca dus niet nodig. Kommunikatie MET ZICH-ZELF dan? Ayahuasca als de "vine of the soul"? Dit vind ik dan weer overdreven, omdat de Ayahuasca tenslotte niet het patent daarop heeft.

Als ik het positief zou willen omschrijven, zou ik persoonlijk de Ayahuasca als "the vine with the possibility to balance again the soul" willen omschrijven. Spiritual healing and awaking? Ayahuasca geeft in eerste instantie een SCHOK , door het visueel vermogen "anders" te gaan "ordenen", waardoor men de dingen niet meer "ziet" zoals me ze normaliter ziet. Elk pro-bleem heeft als wortel de nesteling in een bepaalde verkeerde conditionering, dus een DE-conditionering breekt deze vaste connectie. Vergelijk het met een bezoek aan een vreemd land of met een verhuis: plots is wat "was" er niét meer. En dit genoodzaakt om het feno-meen als "nieuw" te ervaren, in plaats van de gekende, geijkte weg te volgen. De oogkleppen van de conditionering vallen weg, waardoor men oog in oog komt te staan met iets, ZON-DER dat het patroon van conditionering zijn vast scenario kan afspelen. De "orde" is wegge-vallen, en men ervaart "de chaos"; een choas die zowel bedreigend kan ervaren worden (geen houvast meer), als bevrijdend. Soms lijkt de Ayahuasca in zich "levend" te worden als lianen die veranderen in slangen, en "naar buiten willen". De analogie liaan-slang- innerlij-ke demonen-, die als een kundaline opgekruld zitten in ons enegiesysteem en dragers zijn van onze trauma's zowel als van onze mogelijke katarsis, draagt de Schorpioen-signa-tuur. Bevrijd van de dwang van de conditionering en het patroon, kunnen de naar het onderbewustzijn verdrongen ervaringen, weer vrij naar boven komen opborrelen, en kun-nen de negatieve emotionele ladingen daaraan verbonden letterlijk en figuurlijk uit zijn "systeem" worden gespuwd.
Dit is wat er KAN gebeuren, maar bijlange niet altijd gebeurt. Dit is waarvoor Ayahuasca KAN gebruikt worden, maar niet per se MOET gebruikt worden. Het kan ook met andere deconditioneringsmiddelen, die misschien minder spectaculair en minder mysterieus ogen, maar even ingrijpend kunnen werken. Maar dat is nu typies voor de attractiviteit van het Schorpioen-wezen: een geheimzinnige plant, uit de diepte van het mysteriueze oerwoud vol gevaren, en met onbegrijpelijke effekten dat je voorstelling van de wereld zal ondersteboven gooien, en de deur naar een andere werkelijkheid zal openzetten. Ayahuasca is een "zij".

Met dank aan Quinne Kessel, door wiens gesprek ik genoodzaakt was deze problematiek vanuit een andere invalshoek te beschouwen.
Voor konkrete informatie gelieve HIER te klikken.