Art 15
Het verschijnsel Orbs (Deel 4 - Epiloog)
RUBRIEK: Het Paranormale    Geplaatst op 2 mei 2014

Mijn bevindingen die ik in de 3 vorige pagina's de wereld heb ingestuurd, hebben bij mij door de reakties die ik er (tot nu toe) op heb gekregen, een sterk déjà-vu-gevoel doen ontstaan. Ik ging niet van de veronderstelling uit dat ik zou bejubeld worden, maar ik achtte mijn bevindingen belangrijk genoeg , zowel binnen het kader van het verschijnsel zelf, als binnen dat van "leven na de dood", opdat ik toch op zijn minst zou gefeliciteerd worden voor dit misschien kontroversiëel, maar ook al bij al (rela-tief) baanbrekend onderzoek. Het riep echter krak dezelfde reakties en houdingen op, die ik al had ervaren toen ik "in het hol van de leeuw" over telepathie ging spre-ken, of toen ik pas mijn vrouw had verloren. Ik dacht toch, dat ik voldoende onbe-twistbaar en tastbaar bewijsmateriaal bij elkaar had gebracht, opdat voortaan niemand meer -op zijn minst- aan de realiteit ervan zou kunnen twijfelen.

Mis poes! Blijkbaar gaat het niet om het accepteren van realiteiten, op basis van perceptie én ervaring, maar in de eerste plaats om het kunnen accepteren of verwer-pen bij het gros der mensen, van wat KORRESPONDEERT aan hun persoonlijke paradigma's, en wat niet. In plaats van hun zienskader uit te breiden, aan de hand van nieuwe levensinformatie UIT de realiteit, streven ze ernaar hun paradigma OVER de realiteit intakt te houden, en laten ze deze nieuwe stukken realiteit blijk-baar gewoonweg niet toe. De deur van hun geest is daarvoor op slot, en blijft op slot.

Want laat ons wel wezen: ik ben heus NIET DE ENIGE die zulke zaken heb ervaren, gefilmd of beschreven, integendeel! DUIZENDEN mensen zijn over de hele wereld tot deze bevindingen en ervaringen gekomen: Hé, dat zijn GEEN "optiese verschijn-selen", maar -ongewild- "levende energieën" die werden vastgelegd! Stel je de frus-traties voor van al deze duizenden mensen DAARVOOR die hetzelfde hadden erva-ren, maar werden weggelachen en zelfs weggehoond, omdat zij niet met "tastbare bewijzen" konden afkomen! En NU, dat die "bewijzen" er dan eindelijk ondubbel-zinnig zijn, maakt het blijkbaar NOG steeds geen jota verschil uit. Rare jongens, die Romeinen!

Zoals steeds wordt daarbij een groep gevoelige mensen geweld aangedaan. Want ik benadruk hierbij nochmaals dat de ervaring steeds EERST was en is: wie gevoelig is, VOELT altijd eerst "een aanwezigheid". En als NADIEN dan een foto genomen wordt, waarop Orbs staan, is dat voor zo iemand steeds het bewijs, dat hij of zij zich dit niet "ingebeeld" heeft. Onze 2000-jaar eerst christelijke en daarna materialistiese beschaving, heeft de mens kompleet meesmeesterd in het registreren en omgaan met de ONzichtbare realiteit! Bij mijn weten en bij mijn verstand (!), is geen enkel "opties verschijnsel" in staat te komen en te verdwijnen, zich te vergroten en te verkleinen, en zich te bewegen in ronde, willekeurige banen: stofdeeltjes en condensatiedruppels blijven hun grootte bewaren, en lichtbrekingseffekten treden steeds op langs rechte lijnen. Het PAST niet in onze voorstellingen over de realiteit en het leven, maar Orbs leven; zij het natuurlijk niet in DEZE stoffelijke wereld. Het PAST niet in onze één-dimensionele en éénlagige voorstelling van de de wereld. En DAT is het probleem!!

Zoals ik heb vermeld, is op sommige, welbepaalde tijdstippen (zoals op 30 april en 31 oktober) en andere, wisselende energetiese dagen, de scheiding tussen de zichtbare en de onzichtbare wereld dunner: het is dan gemakkelijker voor sterfelijken om in hun dromen naar "de andere kant" te gaan, en in omgekeerde zin voor entiteiten om zich in de stoffelijke wereld te kunnen manifesteren. Dit zijn allemaal foto's die ik op de Walpurgisnacht van 30 april 2014 heb genomen. Ik heb ze genomen ZONDER enige verwachting, en ik was nogal moe, maar ik wou mij vergewissen. En alsof de andere kant wou meewerken, heb ik deze avond mijn tot nu toe mooiste foto's van Orbs getrokken. Het begon met een Orb die in de kruin van bloeiende seringen ver-scholen zat (foto linksboven) en mijn aandacht wou trekken: hierheen is het te doen! Toen ik daarachter ging, voelde ik onmiddellijk "aanwezigheid", en schoot -op wat de lievelingsplek van mijn vrouw in de tuin is geweest- deze wondermooie foto met wel heeeel duidelijke Orbs.

Op de foto's daaronder, zijn Orbs te zien die aan het flashen zijn: ze "zetten" zich in omvang uit; wat mij bij nader toezien een betere omschrijving is dan "in extensie". Op de foto hier linksboven exakt in de kruin van een opgroeiende eik; in de foto rechts, rechtsboven in de struik. Orbs doen dit, om de aandacht te trekken: het is een vorm van "begroeting" en herkenning; zo'n beetje zoals mensen elkaar toespreken op straat wanneer zij elkaar daar ontmoeten. Dit is een verschil met vroeger: "dichter-bij" komen is een teken van kontakt. Ook mensen zoeken elkaars nabijheid op wan-neer ze willen kommunikeren. Het probleem hierbij is natuurlijk dat de Orbs niet echt tegen ons kunnen "spreken": de kommunikatie moet langs ANDERE kanalen verlopen, dan via (stoffelijke) spraak. Dat kan misschien frustrerend lijken, van niet (meer) te KUNNEN spreken met bijvoorbeeld iemand die men "hier" bij zijn leven gekend heeft, maar anderzijds moet ik toch vaak al eens konstateren hoe WEINIG mensen ECHT tegen elkaar te zeggen hebben, en ook daadwerkelijk zeggen. Dieren "spreken" ook niet echt tegen ons, en toch is hun aanwezigheid een weldaad. Dus probeer ik ook Orbs zo te zien: hun aanwezigheid is een verrijking. Bovendien krijg ik ook hulp van hen; in mijn werk in de tuin, als sjamaan, en als schrijver. Als gid-sen geven ze ons advies en spirituele hulp vanuit de andere kant. Als ik mijn kom-munikatie met hen wil verbeteren en verfijnen, dan zal ik dit verder moeten leren in-oefenen, en mijn samenwerking met hen intensifiëren. Voor wat hoort wat: men mag niet verwachten van dit zomaar "cadeau" te krijgen.

De foto's hierboven zijn getrokken op de avonden van 7 mei en 15 mei (Volle Maan) 2014. Beter kontakt resulteert in grotere Orbs.
Voor MIJ volstaat dat als "bewijs". En voor jou, beste lezer? Het staat je immers vrij om al dan niet dezelfde "proeven" te herhalen. Nog zo iets: van het ogenblik af, dat men Orbs-bewust wordt, verschijnen die ook als bij toverslag op zijn foto's. Kan een fototoestel dan INEENS "malfunkties" gaan vertonen? Komen stofdeeltjes dan ineens totaal arbitrair waar zij vroeger nooit kwamen? Ik dacht het niet! Het ligt dus niet aan het "toestel", maar aan de ontvankelijkheid van diegene die de foto neemt. Kan dat? Jawel, want het fototoestel is uiteindelijk een soort verlengde van de ogen van hem die de foto's neemt. Foto's nemen is geen "mechaniese daad", maar een bewustzijns-daad. Zoals een goede fotograaf méér ziet dan de anderen, ziet een bewuste mens ànders dan de anderen. Helderzienden kunnen "op" een foto zien, of de persoon erop nog leeft, of is overgegaan bijvoorbeeld. Wij willen alles toch zo "neutraal" en "oppervlak-kig- nietszeggend" mogelijk houden, maar dat is de realiteit nooit! De realiteit is konfronterend.

Het kan dus dat het verschijnsel van Orbs je konfronteert met de beperkingen van je wereldbeeld of met de hiaten in je beliefs. Dat kan. Maar wees dan aub OPEN-min-ded ipv narrow-minded. Het BEELD van WAARUIT we naar de werkelijkheid kijken, bepaalt immers WAT we er zullen (kunnen) zien. En dat is iets wat IEDEREEN aan-gaat. Zeg dus niet: "Dat is ver van mijn bed" of "Dat gaat mij niet aan". Heb geen angst voor de konsekwenties, maar wees bereid om nieuwe inzichten te omarmen. Ik heb hiervan getuigd op een open en openhartige manier: dat zijn "zaken" die me erg na aan het hart liggen, en die ik op zich heel belangrijk vind. Ik heb ze op een cohe-rente en verstaanbare manier uitgewerkt, zodat ze voor iedereen toegangbaar zijn.

Dit geef ik jullie; maak er een goed gebruik van.