Art 12
Het verschijnsel Orbs (Deel 1)
RUBRIEK: Het Paranormale    Geplaatst op 30 april 2014

Ik ga polemiese onderwerpen zeker niet uit de weg; integendeel: ze onderzoeken is de beste manier om ze UIT de duistere hoek van spekulaties en eindeloze polemie-ken te halen. In het licht van het bewustzijn ermee dus, en laat dit obscuur thema daardoor duidelijk(er) worden.

Deze thematiek is er dus één, die door de digitale fotografie in een stroomversnelling is gekomen. Opeens bleken er op sommige foto's "onidentified sferes" te staan: bolvormige, ietwat doorschijnende vlekkken, die met het blote oog in het gefotogra-feerde tafereel helemaal niet waren waargenomen. Vermits men het met de digitale fotografie niét op fouten in de ontwikkeling kan steken, lag het voor de hand dat men de camera voor deze "anomalieën" verantwoordelijk zou stellen. Het standpunt van de rationele wetenschap luidde dus: deze "foutjes" zijn te wijten aan stofdeeltjes op de lens. En is men halsstarrig bij dit initiële standpunt blijven vasthangen, ongeacht de stapels bewijslast tegen die zich in die jaren heeft opgestapeld

Want deze "stofdeeltjes" blijken zich wel heeel erg arbitrair te gedragen. Ze blijken immers ook zomaar uit het niets bij BUITENopnames te verschijnen, en helemaal niet louter bij binnenopnames in "stoffige" of rokerige ruimtes. En wat meer is: ze blijken er eerst niet te zijn, en dan, plots, wél. En daarna, weer even plots, weer niet meer. Daaaag hypothese stofdeeltjes! Jamaar: dàt zijn dan weer condensatiedruppel-tjes! Krab krab: wat zijn het dan uiteindelijk? stofdeeltjes of condensatiedruppels? Zeg nu zelf: één pot nat?
Het probleem bij sommige buitenopnames blijkt namelijk te zijn, dat net voor regen- of sneeuwval bijvoorbeeld een heleboel orbs gefotografeerd worden: ze staan op foto in een soort "oneindige herhaling" zoals in het spiegelpaleis. "Dat zijn duidelijk optiese reflekties!" beweren de tegenstanders. "Maar dat zijn geen "echte" orbs!", beweren de believers. En ik beweer: dat zijn géén optiese reflekties, en dat zijn wél orbs. Het zijn andere orbs namelijk.


WAAR en WANNEER treden deze Orbs namelijk op? Deze vraag stellen, en daarover een onderzoek voeren, zal ons meer duidelijkheid kunnen geven over het WAT ze dan uiteindelijk (kunnen) zijn. Bij mij gaat het immers niet om het spektakulaire: heel wat mensen "vergapen" zich aldus aan die Orbs en gaan ernaar op jacht. Dit levert intrigerende foto's op, maar nooit enige verduidelijking. Het zadelt integendeel met nog meer vragen, en minder antwoorden op. Zo worden er heuse Orbs-exkursies georganiseerd zie bvb:     Dutch Light Orbs
of anderen "verzamelen" foto's ervan als "kollektioneurs" van rariteiten; zie bvb: Vreemde verschijnselen     en:     Orbhunter

Bekijkt men deze veelheid aan foto's, dan is de eerste konklusie die zich opwerpt: dit zijn TEVEEL bewijzen, die men bijgevolg niet zomaar naast zich kan leggen als "foutjes" of "zinsbegoochelingen". Bestudeert men het waar en wanneer, dan komen volgende konstanten naar voren: Orbs worden waargenomen, en treden dus als ver-schijnsel vooral op, in een aantal specifieke omstandigheden en tijdstippen. Tijdens welbepaalde natuurfenomenen bvb, zoals het begin van sneeuw- en regenval, bij Volle Maan, en tijdens momenten in de jaarcyclus dat de scheiding tussen de stof-felijke wereld en de spirituele wereld het dunst is. Maar de Orbs "schuwen" mensen niet, integendeel; dus ze verschijnen graag bij heuglijke en blije gebeurtenissen. Bij optredens van dans of muziek bvb, of bij voordrachten, en bij bezoek of gesprekken. Het lijkt erop dat ze dan graag "meedoen": mee-dansen, mee-spelen, mee-luisteren. De kombinatie van de twee is voor hen dan helemaal onweerstaanbaar: bij spelende kinderen in de sneeuw bvb, waarvan er ontelbare foto's van bestaan.

In dit opzicht is het inderdaad belangrijk dat al deze foto's op het Internet worden geplaatst, vanwege hun bewijslast en hun universeel karakter, dat het "anekdotiese" of de persoonlijk-subjektieve waarneming ver overstijgt. Zelfs een grote scepticus, kan daar niet nààst kijken: Orbs zijn een reëel verschijnsel. Orbs bestaan, en zijn overal ter wereld op foto's vastgelegd geworden.

Velen durven dit echter nog niet aan de grote klok hangen, uit schrik voor de reakties en om zich belachelijk te maken. "Komaan zeg, geloof jij ook al in deze onzin? Zie jij ze ook "vliegen"?" Het zou volstaan zo iemand dan een paar foto's onder de neus te schuiven, en te zeggen: "OK, als dit onzin is volgens jou, begin dan alvast maar het-volgende te verklaren". Vreemd, dàt verschijnsel hé: mensen willen "tastbare" bewij-zen, en ALS ze er dan krijgen, dan "passen" ze ineens. Nogmaals: het gaat hem niet om geloven, of niet-geloven, want dat is "blind"; het gaat hem om in het bewustzijn dapper en eerlijk genoeg te zijn, om de realiteit van iets te kunnen aanvaarden.

Het probleem bij DAT probleem, is natuurlijk, dat men dan verondersteld wordt ook een verklaring te kunnen geven, wat deze Orbs dan eigenlijk zijn. Wie immers A zegt, moet ook B zeggen.

Dat het energieën zijn, staat vast: ze kunnen bewegen, en ze komen en gaan. En dàt is al voor heel veel mensen moeilijk om te kunnen accepteren. Maar er is dus meer: Orbs reageren op welbepaalde situaties, gebeurtenissen en mensen. Ze bewegen zich maw doelgericht, wat dus inhoudt dat ze een intelligentie bezitten; wat voor het gros der mensen helemaal inacceptabel is. Ze hebben immers al moeite om dieren een intelligentie toe te kennen, laat staan aan "energiebollen".
In New-Age-middens dan weer, heeft men daar helemaal geen moeite mee, maar men valt daarbij nogal eens in het andere uiterste: Orbs kunnen zowel elementalen, gidsen, engelen, natuurwezens, deva's, overledenen, entiteiten, ..... kortom zowat alles zijn.       Zie bvb:       in de webpagina van een healer-reader

Dat helpt natuurlijk niet echt om het fenomeen van Orbs beter te kunnen begrijpen, en een onderscheid te kunnen maken tussen de "echte" en de "valse" verschijnselen. Als men alleen zijn fantasie en zijn natte vinger heeft om een op zich al onzichtbaar verschijnsel te proberen vatten, dan kan men er bijna zeker van zijn, dat het verkeerd zal lopen in zijn interpretatie, of, dat men overgeleverd is aan hen, die beweren hén juist wél te kunnen zien met het "blote oog".

Terwijl het uiteraard juist WEL de bedoeling moet zijn om zijn eigen "onzichtbare" registratiekanalen en zijn eigen intuïtie te kunnen vertrouwen, om ZELF een evalua-tie te kunnen maken. Wanneer ben IK zélf mij bewust geworden van dit fenomeen dus? In de zomer van 2010 had ik een drang om nachtelijke foto's van de tuin te ne-men. Mijn vrouw was terminaal ziek, en ik voelde mij beroerd. Maar door wat ik op de foto's ontwaarde, kon mijn geest weer even geboeid zijn door iets: ik snapte dat "er iets was", want ik had het gevoeld, en door de foto's kreeg ik het bewijs dat "er iets was". Ik heb dit toen op het Net opgezocht, en tot mijn verwondering, bleek ik helemaal niet alleen te zijn in deze waarneming. Ontelbare mensen, verspreid over de hele wereld, hadden blijkbaar hetzelfde ervaren.

Opmerking: eenvoudig aanklikken van de foto's brengt je naar een groter formaat en hogere resolutie.