Art 5
Karma
RUBRIEK:Kwalen-Karma-Healing Geplaatst op 10 juli 2008
Er wordt nogal eens uitgebreid teoreties uitgeweid over het thema "karma", maar ik bekijk het inhoudelijk voornamelijk prakties en konkreet. Zo zijn er bijvoorbeeld twee fundamentele adviezen over karma, of twee essentiële levenswijsheden te ge-ven. Het eerste is: werk oud karma af. Het tweede luidt: maak geen nieuw karma.
Het eerste betekent dat, om bepaalde problemen werkelijk ACHTER ons te houden, we ze moeten aangepakt en afgewerkt hebben. Is dat NIET gebeurd, dan behoren ze niet te houden, we ze moeten aangepakt en afgewerkt hebben. Is dat NIET gebeurd, dan behoren ze niet tot ons verleden, maar tot ons HEDEN. En het houdt in, dat ze wachten tot "de draad ervan weer wordt opgenomen" door een konkrete ervaring, situatie, ontmoeting,....in ons leven. Ze zijn nooit echt "weg geweest", maar wachtten de omstandigheden af om weer aktueel te kunnen worden.
Hebben we bijvoorbeeld iemand "uit het zicht verloren", zonder duidelijk te hebben uitgesproken WAAROM, en ontmoeten we die persoon na een aantal jaren door een toeval opnieuw, dan kunnen we in eerste instantie misschien verheugd zijn. Maar al-ras zal blijken dat wat we zogezegd "vergeten" hadden, niet echt vergeten was. En in een mum van een tijd staan we weer voor het probleem dat destijds TUSSEN ons stond, en dat we niét hebben aangepakt of uitgepraat. En het is die "vernieuwde" keer natuurlijk veel minder relevant, om een probleem jarenlang NA de feiten voor een persoon waarmee men eigenlijk "niets meer te maken heeft ", ineens wél probe-ren op te lossen.
Nochtans BLIJFT het op onze levenstafel staan, zolang we het niet echt afgewerkt hebben. "Afwerken" betekent hierbij: het probleem dat op tafel LIGT, ook daadwer-kelijk open-leggen; er zichzelf en de betrokkene mee konfronteren. Erdoorheen gaan, ipv het te "laten liggen""(verkommeren). Het risiko? Een definitieve scheiding wan-neer er géén oplossing uit voortkomt. Het voordeel? De kans op een mogelijke oplos-sing.
Een SCHEIDING is bijvoorbeeld geen echte scheiding, zolang men in een soort "loop -grachtenoorlog" in zijn eigen stelling blijft zitten. Dat de twee stellingen "incompati-bel" heten te zijn, is geen wet, maar zal precies blijken uit de reële bereidheid om "aan tafel (!) te gaan zitten". Ofwel volgt daaruit een vergelijk, en kan men verder: de situatie is geëvolueerd. Ofwel is een vergelijk onmogelijk, maar kan men ook verder, omdat BEIDEN weten WAAROM ze uit de impasse moeten stappen. Heel wat kib-belende mensen draaien de zaken echter kompleet om: ze BLIJVEN kibbelen, om het probleem dat tussen hen bestaat, niet te moeten aanpakken. Ruzie maken, lijkt hen een "gemakkelijkere" benadering, dan het probleem proberen uit te praten. Het twee -de vereist immers een reflektie en een openheid, waartoe ze vanuit hun "verdedi-ging" niet bereid willen zijn. Uiteindelijk draait het er dan op uit, dat ze elkaar niet meer kunnen "hebben" omdat ze "niets anders kunnen doen dan voortdurend met elkaar ruzie te maken". Ook als er een scheiding volgt, laat men elkaar eigenlijk niet LOS: zélfs als men niét meer samen is, blijft men de ex als betrekkingspersoon bena-deren.
Wanneer een probleem niet opgelost wordt, BLIJFT het "levend" en aktief. Zo sleept men dan een specifieke relatieproblematiek van de "oude" naar DEVOLGENDE re-latie MEE: een àndere betrekkingspersoon, maar HETZELFDE patroon. Oplossen betekent immers: een stap VERDER zetten in zijn groei-en bewustwordingsproces. En NIET oplossen betekent: een OUD patroon in stand blijven houden.
De tweede levensles luidt: maak geen nieuw karma. Het zou ook kunnen luiden: herinner je je levenslessen, en pas ze toe, om "gekende" problemen te voorkomen. Simpel geformuleerd: een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen. Als men zich immers bewust is van de levensproblematiek waarmee men regelmatig te ma-ken krijgt, dan hoeft herhaling niet meer: de levensles is geleerd, het karma is "ge-kend". Simpeler geformuleerd: men weet de valstrikken liggen, en men heeft leren omgaan met de eigen zwakheden en verleidingen. Men volgt niet meer het probleem-scenario, omdat men wéét dat dit nergens toe leidt; maar men volgt een "betere route" op zijn levenspad. Want een aandachtige en allerte geest ziet en erkent de problemen VOOR ze zich aanmelden.
