Art 26
Afscheid aan Annemie Bonneux en annemiebonneux.be
RUBRIEK: Intuïtie-Energie    Geplaatst op 30 april 2022

Als je "Annemie Bonneux" hebt ingetypt in je zoekmachine, of op zoek was naar annemiebonneux.be , zul je automaties hier belanden. Dat impliceert ook dat je Annemie Bonneux bij haar leven hebt gekend. Mij heeft het altijd genoegen gedaan, dat wanneer men haar naam intikte, men steeds een heleboel foto's en artikels over haar op het Internet kon aantreffen. De meeste daarvan waren afkomstig van de site annemiebonneux.be die ik ter hare nagedachtenis als een "document humain" heb gemaakt en 12 jaar op het Internet heb gepost. Eén volledige cyclus van de 12 Dieren van de Chinese Dierenriem lang. Vermits Annemie, geboren op 8 mei 1957, dit voor-jaar bovendien 65 jaar zou geworden zijn, is dat een bijkomende reden om haar voortaan te laten genieten "van op rust te zijn".

Zowel Annemie als ikzelf hebben steeds met onze hele persoonlijkheid en volle ex-pertise gedoceerd: anderen genereus en entoesiast onderricht in hetgeen onszelf bezig hield en bezielde. Dat was het gemeenschappelijke tussen ons. Maar omdat het ANDERE terreinen betrof, was dat tegelijk ook het verschil tussen ons. Zij nagenoeg over alles wat met de Chinese en Oosterse kultuur te maken had; en ik over zowat alles wat met de menselijke natuur en de Natuur te maken had.

Een ander belangrijk verschil tussen ons, was dat zij daarvoor letterlijk en figuurlijk op handen werd gedragen, terwijl ik daarvoor eigenlijk nooit de erkenning heb ge-kregen waarop ik "recht" had. Zij was populair en geliefd, en ik doorgaans ongeliefd en verguisd. Het leek wel op het verhaal van La Belle et la Bête , of van De Zwaan en het lelijke eendje. OK, voor een deel kwam dat natuurlijk door haar innemende per-soonlijkheid die veel gemakkelijker mensen kon inpakken en charmeren. Terwijl ikzelf als een rasechte Waterman eerder steeds de mensen de vrijheid probeerde te geven, en dus juist NIET op hen probeerde in te spelen. Maar zij had steeds een uit-gebreide fanclub en een groep bewonderaars rondom haar, terwijl ik vooral tegen ontkenning en tegenstand mocht opboksen.

Ik heb me dan ook lange tijd het hoofd gebroken over de reden hiervan, en mij vra-gen gesteld over wat ik dan "verkeerd" kon doen. Het verschil werd des te schrijnen-der toen haar zeer uitgebreide vriendenkring na haar heengaan eigenlijk voor mij volledig wegviel -op een aantal zeldzame uitzonderingen na die ik daarvoor dankbaar ben-. Waarom? Natuurlijk voor een deel omdat zij de verbindingspersoon was , die -dat heb ik in haar website uitgelegd- zich eigenlijk energeties heeft leeg geroofd met al deze verbindingen te blijven onderhouden. Door al haar zinvolle én onnodige ver-schijningen, was zij zowat een uithangbord van alles wat met Oosterse kultuur te maken had. Terwijl ik eerder het levend voorbeeld probeerde te zijn van wat ik "ver-kondigde". Het eerste is gemakkelijker en toegangelijker, dan het tweede.

Er was nog een belangrijk verschil: vanuit haar (officiële) positie kon Annemie haar studenten of geïnteresseerden meer aanbieden dan alleen "maar" woorden, raad en gedachten. Velen hebben dus aan haar een diploma, een job, een reis, een verblijf in China (uitwisseling studenten), of zelfs een partner (door het vorige) te danken. Leuke momenten samen op reis, in de opleiding, in een samenwerking, in een res-taurant, in een project,...... om te kunnen blijven koesteren. Terwijl mijn therapeu-ties werk veeleer uit het ploeteren in iemands problemen bestond, op zoek naar meer duidelijkheid en een oplossing; wat uiteraard stukken minder populair is.

Men moet niet denken dat ik dit Annemie misgunde; maar men mag ook niet verge-ten dat ik die 30 jaar thuis heb moeten blijven, terwijl zij met anderen reizen, verga-deringen of etentjes deelde. Haar probleem was daarbij nog eens dat ze teveel hooi op haar vork nam. Ze hield zich ledig met ALLES van de Chinese kultuur: Chinese kunst, Chinese kalligrafie, Chinese taal, Chinese keuken, ..... De levenskunst bestaat eruit van te kunnen kiezen: uit die lijst zijn "ding" te kiezen, en zich daarin rustig verder te bekwamen. Ze probeerde echter zes levens in één te persen -lesgeefster, tolk, reisgidse, cultureel vertegenwoordiger, schriftgeleerde en curator van tentoon-stellingen- , en alle last en druk daarvan kwam neer in haar zevende leven: haar pri-vé-leven met mij.

Voor een deel heb ik haar autobiografie dus ook geschreven om dit "verborgen" as-pekt aan het licht te brengen: alhoewel zij veel dankbaarheid en erkentelijkheid daar-voor heeft terug gekregen, mag men niet vergeten wat haar dit heeft gekost. Men betaalt steeds een karmiese prijs voor wat men wilt , beslist en doet.

Ik weet helemaal niet in welke mate en in welke geestesgesteldheid mensen die haar hebben gekend, nog eens op "haar" website gingen surfen, al was het maar om de sfeer van weleer weer eens te kunnen voelen of opsnuiven. Dat was ook een gevolg van haar veelpotigheid en haar identifikatie-proces met haar "job", waardoor ze die als het ware "belichaamde". Op de momenten dat onze relatie zich in zware crisis bevond, ging dit zelfs ook door mijn geest: al die links naar de Oosterse kultuur die ik bij een breuk zou moeten missen ..... Naast haar aanwezigheid, zijn het ook die din-gen die ik nu blijf missen, omdat zij iets minder getriggerd worden, ook al behoren zij tot mijn interessesfeer: het taoïsme, yin-yang, de Chinese kunst- en huishoudarti-kelen, de geuren en kleuren die ze in haar valies met zich van haar reizen meebracht.

Maar kommunikatie bleef uit. Misschien hoefde dat mij niet te verwonderen, omdat alle sociale media ten spijt, de "moderne mens" nog steeds erg slecht is in kommuni-keren. Ik heb verschillende keren proberen impulsen te geven om tot interaktie aan te sporen of te verleiden, maar al bij al heb ik in die 12 jaar bijster weinig interakties of dialogen gekregen. Dat men nu weer niet opnieuw denke dat dit nu eenmaal moei-lijk en in de private sfeer ligt, want ik ben zélf de eerste in het hele ziekte-, afscheids -, rouw- en verdriet-proces geweest om het daar open en bloot over te hebben. Als ik zelf het voorbeeld geef, hoeven de anderen die schroom ook niet te hebben, noch er zich achter te verbergen.

Maar goed, de dingen zijn nu eenmaal wat ze zijn, en mede daardoor heb ik besloten de website annemiebonneux.be voortaan tot deze pagina hier te reduceren. De helft van mijn Aards bestaan dat ik verder moest slijten na haar heengaan, zit er nu op, en ik concentreer me liever op de dingen en mensen waarmee ik nu betrokken ben, dan op een achteruit kijken naar mijn verleden. Ik ontken dit niet, maar het is afgewerkt. Is dat voor jou niét het geval, dan kun je altijd met mij kontakt opnemen, want ik blijf beschikbaar en bespreekbaar, zoals ik dat altijd ben gebleven, zij het dan op een andere manier en stijl dan Annemie.

Verder kan ik alleen maar blijven herhalen dat hier een pak reisgidsen, woordenboe-ken en Chinese romans liggen te wachten om een tweede leven te krijgen. Het enige wat je als geïnteresseerde moet doen, is een signaal geven, en ze hier komen halen. Ingewikkeld is dat dus niet.

Ik heb de hele winter niet geweten
dat er diep in 't dode woud
ergens wat goud bedolven lag.

Met lege hand en hart
trad ik in 't bos en vond
de eerste krokus in de zon.

Hij stond zo schitterend
op het donkergroene mos;
zo licht
tussen het koude, naakte hout.
En iets
wat ik de ganse winter was vergeten,
ging weer aan 't smeulen
met een tere gloed.

Zo stond ik lang
gelukkig en vereend
met die kleine krokus in de zon
en wist opeens
hoe diep
de kleine dingen leven.


Veel meer annemie b.
dan A. Bonneux

Annemies kruiden: Agrimonie, Wildemanskruid (Pulsatilla), Driekleurig Viooltje, Sneeuwklokje, Ogentroost, Vogelmelk en Lavendel

Annemies boom: Paardekastanje